باب حوائج هستی وحاجت روایی پیشه ات             ای قبله گاه هر نیاز، حاجات ما بنما روا

هر سائل دل خسته ای هر مرغک پر بسته ای          قلب ز غم بشکسته ای در کوی تو یابد شفا

از کاظمینت تا ابد، بر جان ما آید مدد                      دلها برایت می تپد، ای دل ربای آشنا

از کظم غیظ و حلم تو، صبر و شکیبای خجل           شد بردباری عبدت ای ،سنگ صبور اولیا

ای باب حاجات همه ، ای نور چشم فاطمه               تا روز حشر و واهمه ، ما را مکن از خود جدا